Ang ibig sabihin ng CENOMAR ay Certificate of No Marriage Record, ito ang magpapatunay na ang isang tao ay hindi kasal sa ibang tao. Dahil dito sa atin sa Pilipinas ay hindi maaaring magpakasal ang isang taong kinasal na. Kung gusto ulit magpakasal ng isang tao ay dapat siya ay magpa annul.
Saan kinukuha ang CENOMAR?
Ang CENOMAR ay kinukuha sa PSA o sa Philippine Statistics Authority.
Saan ginagamit ang CENOMAR?
Ipinapasa ito sa munisipyo kung saan ikaw ay magpapakasal. Kung wala kang mapakitang CENOMAR ay maaaring maudlot o maantala ang iyong pagpapakasal.
Paano kumuha ng CENOMAR?
Panuorin ang maikiling video na ito para sa iyong gabay sa pagkuha ng CENOMAR.
Ikaw ba ay may takot sa pagsasalita sa harap ng maraming tao? Nanginginig? Nauutal? o di naman kaya ay natatameme sa harap ng tao? Huwag kang mag-alala kayang kaya mo yang malagpasan lalo na kung ikaw ay talagang seryoso na mapagtagumpayan ang takot sa pagsasalita sa harap ng maraming tao.
Kung isa kang estudyante at sinasabi mong “Paano ko naman po magagamit yan eh online class naman po kami?” “Di ko po yan magagamit sa ngayon dahil pandemic.” Oo, may mga tama ka pero alam mo ba na ang tamang panahon upang ma-improve ang iyong takot sa pagsasalita sa harap ng mga tao ay “ngayon”. Oo ngayon na kakaunti ang mga distractions. Hindi makalabas ng bahay, hindi makagala o walang ibang pwedeng gawin kundi ang mag-aral ng ibat ibang skills na magagamit mo kapag nagbalik na ang lahat sa normal.
Ano nga ba ang mga dapat tandaan?
Preparation o Paghahanda. Para sa akin ang paghahanda bago magsalita ay parang isang gasolina sa sasakyan, napakahalaga nito dahil kung walang paghahanda ay maaaring maging kaguluhan lamang ang iyong pagsasalita sa harap. Ano nga bang dapat na ihanda? Una, ay ang iyong sarili. Ikondisyon na ang sarili na sa mga susunod na araw ay ikaw ay magsasalita sa harap ng ibang tao. Pangalawa, ay ang iyong pagreresearch sa topic na naka assign sayo. Dahil panigurado akong kung magagawa mo yan ng maayos ay mas magiging confident ka sa pagsasalita sa harap. Pangatlo, kung kinakailangan mo pang kumausap ng eksperto sa iyong topic ay bakit hindi? Mas gaganahan kang ibahagi ang iyong nalalaman kung ikaw ay talagang handa sa iyong mga sasabihin.
Presentation o paraan ng iyong pagtuturo o pagsasalita. Matapos mong mag research sa iyong topic ay pwede ka nang maghanda kung paano mo ito iprepresent sa tao. Maaari mo ding basahin lahat ng iyong ipre-present nang sa ganun ay mas ma familiarize ka sa mga salita na iyong babanggitin. Upang maiwasan ang pagkabulol at isa pa, kung kabisado mo o alam mo ang mga nasa presentation mo ay mas magiging confident kang magsalita sa harap. Mas matutuwa din makinig ang mga makikinig sayo kung may mga karunungan ka talagang maibabahagi sa kanila.
People o ang mga taong makikinig sayo. Kailangan ay alam mo kung sino ang kakausapin mo. Bata ba, matanda, mga propesyunal, anong lahi o kahit anong mahalagang mga datos tungkol sa iyong mga manunuod ay dapat mong malaman. Mahalaga iyon upang mas maka connect ka sa kanila. Kung anong magpapatawa, magpapagalit o magpapalungkot sa kanila ay dapat alam mo din.
Place o ang lugar ng iyong pagsasalitaan. Mahalaga din ito upang hindi ka ma-late sa iyong speaking engagement. Mas maganda din na mauna ka sa iyong audience, nang sa ganun ay may oras kapa na mas makilala sila. Pwede kang umupo sa audience at makinig kung ano ang madalas na kanilang pinag uusapan or mag obserba sa kung ano ang mga personalidad nila. Maganda din na maaga ka sa lugar upang hindi maging haggard at maaari mo pang i testing ang iyong mga presentation. Mahalagang maging maaga upang mas maramdaman mo din ang aura ng lugar.
Practice o pag eensayo ng iyong mga sasabihin. Ang pag eensayo ay maaaring long term or short term. Pag sinabing long term ito ay ang mga pagkakakataon na ibinibigay sayo upang makapagsalita sa harap ng maraming tao. Sabi nga diba, “Practice makes perfect”. Dahil kapag ikaw ay palaging nakakapagsalita sa harap ay mas nakikilala mo ay iyong sarili bilang “speaker”. Ano ang mas epektibong style para sayo, anong mga hindi mo dapat ginagawa bilang speaker at mas makakadiscover kapa ng mga stilo sa pagsasalita na pwede mong magamit sa mga susunod na oportunidad. Pag sinabi naman nating short term practice, ay ang pagharap sa salamin at pag eensayo ng iyong mga sasabihin. Maaari kading magimbenta ng iyong mga kapamilya o kaibigan upang maging iyong sample audience. Matapos ang iyong pag eensayo ay pwede kang humingi sa kanila ng feedback. Siguraduhin lamang na di maooffend sa kanilang sasabihin, bagkus ito ay maging gamit o aral sa iyo para sa iyong pagsasalita.
Alam ko na madami na akong nasabi at maaaring hindi lahat ay iyong agad na maiiintindihan kaya abangan mo ang aking susunod na post tungkol dito. Kung ikaw ay may natutunan at ito ay nakatulon sayo, pwedeng pwede mo din itong ibahagi sa iba.
Napapansin mo ba na ang daming nagpopost ngayon ng mga halaman o harvest nila sa kani kanilang social media account? O ang mga dating tita of Manila na ang tawag na ngayon sa kanilang sarili ay #Plantita. At dahil nga sa tumaas ang demand sa mga halaman o paghahalaman ay pinag-iisipan na din ng ating gobyerno na lagyan nadin ng tax ang pagbebenta ng mga halaman. At maaari, sinasabi mo sa iyong sarili habang binabasa ito na “Ano naman?” Pero sino ka man ay hayaan mong ibahagi ko sayo ang mga “Benepisyo ng Pagkakaroon ng Sariling Taniman”
Nagiging Libangan. Ang paghahalaman ay napakagandang libangan dahil nakakadulot ito ng napaka satisfying na pakiramdam. Nagiging dahilan ito para gumising tayo ng maaga para magdilig, magtanggal ng mga damo o mga peste, magtsek ng mga bulaklak o bunga. Napakasatisfying ng libangan na ito lalo higit kapag may bulaklak o bunga na ang ating mga halaman. Minsan kahit nga wala pa itong mga bulaklak o bunga basta titingnan lang natin ito sa tuwing tayo’y napapagod o nasstress sa ating buhay o trabaho. Minsan nga ang umupo lang sa ating mga taniman ay isa nang magandang stress reliever. Sabi pa nga sa isang artikulo ng CNN, ang kulay berde daw ay nakakalma at nakakapagpahaba ng buhay.
Nakakatipid tayo. Malaking tipid ito lalo na sa mga taong nakatira sa urban places na kahit ang mga dahon ng kamote o malunggay ay kailangang bilhin. Malaking tipid ito dahil pipitas lang tayo sa ating garden ay may pang ulam o pang merienda na tayo. At makakasigurado pa tayong laging fresh ang niluluto natin dahil pipitas ka lang naman kung kinakailangan hindi katulad kung binibili natin ito ay inilalagay pa natin sa ref at kapag lulutuin na ay lanta na o di na fresh. Kaya tanim na diba? Makakasigurado kapang sariwa ang gulay o prutas na kinakain mo.
Nakakagpalakas. Dalawang bagay ito. Nakakapagpakalakas dahil sa tuwing tayo ay mag-ga-garden ay na-re-require tayong gumalaw galaw katulad ng pagbubungkal ng lupa, pabubutas ng mga taniman, magpuputol ng mga sanga at marami pang iba. Hindi lang sa nagiging ehersisyo ito, dahil sa pagtatanim natin ay maaari din nating maimpluwensyahan ang myembro ng ating mga pamilya na kumain ng gulay at prutas.
Napapagkakitaan. Isa ito sa reward kapag na-sustain mo mas napalaki pa ang iyong garden. Kapag sobra na ang nabibigay ng mga halaman mo, ay maaari mo na itong ipamigay o ipagbili. Kung ikaw ay isang housewife, at walang sariling pinagkakakitaan, ay bakit di mo simulan ang pagtatanim kahit sa maliit na espasyo na meron ka.
Nakakatulong. Hindi lang sa ating sarili, sa ating pamilya o sa ating komunidad ngunit pati na rin sa ating kalikasan. Sa lahat ng benepisyo ay ito ang pinakamahalaga para sa akin. Kung hindi natin alam kung paano tayo makakatulong sa ating mundo sa aspeto ng kalikasan, napakagandang tulong na magtanim tayo. Dahil kapag natuto kang magtanim ay matututo kadin ng mga bagay na makakatulong para mabawasan ang polusyon. Katulad ng pagcocomposting na imbes na makadagdag pa tayo sa mga basura ay inilalagay nalang natin sa ating composting. Tulad din ng pagrerecycle at paggamit ng hugas bigas bilang pandilig para sa ating halaman.
Alam ko madami pang magandang dulot ang paghahalaman. Nakakatulong din ito upang tayo ay mas magkaroon ng magandang perspektibo sa buhay. At minsan ay tayo ding mga tao ay katulad ng mga halaman na nangangailan ng pagkalinga, pag -aalaga at pagmamahal sa kung sino ang nagtanim sa atin dito sa mundo. At hayaan lang ang Panginoon na tayo ay mas palakasin pa upang sa tamang panahon tayo ay lumaki, lumago at magbunga.
11At papatnubayan ka ng Panginoon na palagi, at sisiyahan ng loob ang iyong kaluluwa sa mga tuyong dako, at palalakasin ang iyong mga buto; at ikaw ay magiging parang halamang nadilig, at parang bukal ng tubig, na ang tubig ay hindi naglilikat. – Isaias 58:11
Simula sampung taon gulang pa lang ako ay lumipad na papuntang ibang bansa ang aking nanay para itaguyod kaming magkapatid. Nagtrabaho siya dun bilang Domestic Helper. Noong una ay siyempre sobrang nakakalungkot pero habang tumatagal ay unti unting masasanay ka na din.
Naririto ang ilan sa aking mga natutunan o naranasan ko bilang anak ng OFW na sana ay makatulong sa mga kapwa ko anak ng OFW o mismong mga OFW.
Una, kapag ikaw ay isang anak ng isang OFW, siyempre ay magkakaroon ka ng suportang pinansyal. Makakatulong un hindi lang na pang araw araw na mga gastusin ngunit higit lalo para sa iyong pag aaral. Babalansehin mo lang dahil minsan, kapag di tayo naturuan ng tamang paghawak ng pera ay maaari tayong maging “spoiled”. Magkakaroon tayo ng pag iisip na “Okay lang gumastos ng gumastos dahil may magpapadala naman”. Ito ay maaaring magkaroon ng hindi magandang epekto hanggang sa ating pagtanda.
Pangalawa, asahan mo na ang paglipat lipat ng bahay. Madami ang maaaring dahilan ng iyong paglipat lipat ng bahay.
Maaaring wala kang parehong magulang na mag-aalaga sayo.
Maaaring wala kayong sariling bahay.
Paghihiwalay ng magulang.
Pagkakaroon ng mga away sa mga pamilya.
Mas mabuting lugar para iyong tirhan atbp.
Pero kahit naranasan kong magpalipat lipat ng bahay ay masaya akong naranasan ko un dahil doon ay mas naging malapit ako sa mga tiyahin ko. Dahil din dun ay mas naging mapagpasensya ako, natutong makisama at makihalobilo.
Pangatlo, dahil OFW ang magulang mo ay matututo kang maging “Independent”. Siyempre, walang mag aasikaso talaga sayo katulad ng pag aasikaso ng isang magulang. Pero sobrang okay na karanasan un dahil madami kang matutunan na hindi mararanasan ng mga taong komportable sa buhay.
Pang-apat, magiging inspirasyon sayo ang ginawa ng magulang mo. Dahil ung iba sa kanila ay talagang naging matapang na harapin ang mga bagay na pinili nila para lang maibigay ung buhay na hindi nila maibibigay kung andito lang sila sa Pilipinas. Kaya talagang nagsilbing inspirasyon at lakas ko ang aking ina para makatapos ng pag-aaral at abutin ang aking mga pangarap sa buhay.
Pang-lima, ito ang isa sa pinaka nakakalungkot pag mayroon kang magulang na OFW lalo na ung matagal nang hindi nagkasama sa loob ng isang bahay. Hindi sila magkakilala ng lubos. Ang masama pa ay may mga baong sama ng loob, galit o tampo ang bawat isa. Kaya hindi maiwasan na mag away o magkasakitan. Hindi naman talaga ito maiiiwasan. Kailangan ito ng mahabang proseso, pag-intindi at pagmamahal.
Pero gusto ko lang ding ibahagi sa inyo ang pinanghahawakan kong sandata upang patuloy na mahalin, igalang at patawarin ang akin mga magulang kahit na sila ay may mga pagkakamali. (Kahit tayo din naman ay meron) Dahil sabi sa Mga Taga-Efeso 6:2-3:
“Igalang mo ang iyong ama at ina.” Ito ang unang utos na may kalakip na pangakong “Ikaw ay giginhawa at hahaba ang iyong buhay sa lupa.”
Grabe diba? Ito pala ang unang utos na may kalakip na pangakong, “Ikaw ay giginhawa at hahaba ang iyong buhay sa lupa.” Pero siyempre, di mo lang naman ito gagawin dahil lang sa pangako o pagpapala kundi dahil ito naman ang tama at ito ang gusto ng Diyos sa buhay natin.
Alam ko hindi ito madali para sa ilan sa atin na inabanduna o sinaktan ng ating magulang, pero mas magiging mahirap yan kung hindi kasama natin ang Diyos sa prosesong ito. Kaya dalangin kong katagpuin mo ang Diyos sa buhay mo at humingi ng lakas para gawin ito.
Salamat sa iyong oras 🙂 Sana ay may time kadin na mapanuod ang aking vlog tungkol dito.
One of the things that keeps teachers busy now a days are by attending different kinds of seminar online. There are companies who are offering it for FREE like Vibal or Abiva. They are a great help for us to learn more about education and how to adapt in this new normal way of teaching.
Last April 21, I was able to attend one of the seminars that Abiva had prepared. One of the things that I have discovered was the Personality test that helps us to find our Top 20 strength. I took the test and found out that my top 3 strength; Hope, Leadership and Love of learning.
Actually, I already have an idea that Leadership would be one. But I was surprised to know that Hope and Love of learning are my other top strengths. But today we will focus more on Love of Learning. Yes it’s true, I always want to learn new ideas, strategies or skills that will help me in the future. That’s why whenever my employer would give me a responsibility or a task, I would really grab it because for sure, I will learn something new from it.
And one proof that I love learning was when I asked Madz, my friend to coach me in writing and to help me in organizing my thoughts whether it is for creative or professional writing. And thankful that she said yes! And If you’re interested to read some of her piece and might want to be coached by her, just follow her website, http://creativethoughts.co/, or send her a message 🙂
And last July 2020, Pastor Leah asked me if I want to be part of the Sunday School Multimedia Team. At first, I was hesitant because I am already a Sunday school teacher and I am not very good in video or picture editing. But it’s been a month since I joined that group and I am really enjoying to be part of it. Thankful also with Janmer, a student and part time staff in our church, who are very generous with his time and talent in mentoring us in Multimedia.
I never thought that my love in writing would be connected with my fascination in video editing 🙂 Because I realized that whatever it is I want to share verbally, I should and learn from it first and then organize it and publish it ( If necessary). There are nights that my brain keeps on working on ideas that I want to share not only in writing but also in vlogging. Naks! Vlogger haha!
Just like in my writing journey, regulary, we are a given an assignment that will enhance our skills. And for my second assignment video editing, we were given a task to share some of our favorite photos whe we were still young. You might want to watch it just click the video below. And feel free to comment on my writing, speaking or even video editing skills! Ikaw na bahala but please be careful with my heart hahaha enjoy!
This is Sarang, our first cat in the house. My sister named her as “Sarang” means love. Maybe because she’s into koreanovela. And little did I know na mamahalin talaga namin siya. Originally, she was given to my cousin, but during that time they have a baby, that’s why they don’t want to take the risk of the baby getting hurt or what. At first, we were very hesitant to accept her because we are not into cat but we can’t resist her cuteness kaya aun! And we discovered that it was fun having a cat in our house. Low maintenance and very fun to be with!
She’s a Siamese cat. Siamese cats are known to be smart, a good hunter and a very affectionate cat. But she is a very different cat. She doesn’t want to be carried but she liked being pet. She is very talkative and sweet.
Marami nadin kaming pinagdaanan ni Sarang. Ilang beses nadin siyang naglayas pero may isang beses na 3 days siyang Nawala. Sa unang araw ay naghintay lang kami at nagdasal na sana ay umuwi na siya. Pero nung pangalawa at pangatlong araw ay talagang iniyak nanamin siya sa Lord. Nung pangatlong araw, tandang tanda ko pa un, may bagyo, malakas ang hangin at ang ulan pero rinig na rinig namin ang iyak ni Sarang. Un ang iyak niya pag nagugutom na siya. At totoo nga nasa ground floor siya, mukang nahulog siya mula sa unit namin (5th.floor) hanggang sa baba. At kahit bumabagyo talagang sinalba naming siya.
She never failed to comfort us in her own little way. Tatabi lang siya at magpapapet at para siyang nakikipag usap sa akin. Pero naalala kong pinagdasal sa Lord na sana magkakuting na si Sarang para kahit mawala siya maaalala ko padin siya. O kaya may pumalit sa kanyang pusa kasi sigurado akong magiging malungkot ang bahay pag nawala na siya.
Last October 5, 2019, Sarang went missing again. Sobrang worried ako kasi baka di na siya bumalik. I prayed sincerely for her to come back. May scheduled date kami ni boyfriend ng time na un, at nang uuwi na kami ay may nakita akong kuting sa parking lot sa ilalim ng motor ni boyfriend. Sa totoo lang ay di talaga ko mahilig mamulot ng pusa pero kakaiba siya. Hindi siya takot na lumapit sa akin at isa pa malinis siyang pusang gala. Inuwi ko siya pero habang nasa daan si Sarang ang iniisip ko. Kapalit naba ito ni Sarang? Pero laking gulat ko ng aakyat na kami ng building ng makita ko si Sarang na pababa ng hagdan. Kahit ayaw niyang magpabuhat ay agad agad ko siyang dinamba at inuwi sa bahay.
Sick Sarang with my sister at the veterinary clinic while waiting for the vet to attend to us.
One of the characteristics of the siamese cat is being jealous. They don’t want any other cat in the house. And because Leon came in the house, Sarang became so aloof and sad. She would just stay in the second floor and would not eat anything. Because of that she became sick and very depressed. We did our best just for her to get well but it was too late. She died last December 15, 2020. It was very painful but at the same time peaceful. Kasi ayoko na siyang makitang nahihirapan pa.
Anyway, I am so thankful with the Lord because He gave Leon to us during that time. Maybe grieving would be more painful without Leon. And I just realized in that situation of my life, even a simple prayer would make things better. It will just be up to us if you will believe or not. Tunay na Dakila ang Lord kahit sa oras ng pagluluksa.
Today, we only have one cat whom we are so thankful. We will always be grateful with everything that the Lord is giving us whether it is a thing, person or even a pet.
Kamusta ka? Asan ka ngayon sa panahon ng pandemic? Anong mga pinagkakaabalahan mo? Ikaw ba ay isa nading “plantita” na gaya ko na nahihilig sa pagtatanim sa mga panahong ito? O isa ka mga momshie ng taon na nagbi-bake, nag ho-homeschool sa mga anak o nag oonline selling? Tatay na dumidiskarte para kumita sa panahong ito or studyanteng nag oonline school. Kung nasaan ka man ngayon o ano mang ginagawa mo ay hangad ko ang iyong kaligtasan.
Ngayong araw ay makikipagkwentuhan lang muna ako sa inyo mga kaibigan. Naiimagine ko to na nakaupo lang tayo sa sahig, nakabilog at komportableng komportable hehe! Gusto ko lang magbahagi ng ilang mahahalagang bagay tungkol sa sarili ko na sana ay makatulong din sayo. Sa totoo lang, ilang araw na akong nag iisip ng mga ikwekwento sa inyo pero hindi ko malaman kung bakit di ko masimulan. Ang dami din kasing nangyayari nitong mga nakaraang araw. Alam mo un sa dami di ko alam kung paano sisimulan. Palusot lang talaga yan haha joke!
Eto na nga, isa sa mga bagay na gusto kong ishare ay kung ano nga bang gusto kong maalala ako ng tao kung sakali mang mawawala na ako sa mundo. Sabi nung mentor namin noong nasa kolehiyo pa ako, kung ano daw gusto naming ilagay sa aming epitaph, o ung nakalagay sa iyong libingan. Dapat daw ngayong buhay kapa dapat alam mo na o may ideya kana. Noong narinig ko un nung una, sa totoo lang ay medyo natawa ako na natakot na ewan. And weird kasi diba? Siguro parehas lang din ng iyong reaksyon. So eto na nga ginawa ko naman, wala naman kasing mawawala. At ito ang aking inilagay:
This was posted in my IG account seven years ago. I posted this when I was still young and just starting a teaching career. My best friend told me that I was a bit crazy for posting this kind of stuff hehe! And to be honest I am still happy looking at it! It was part of my journey as a professional teacher.
Himayin lang natin:
Teacher- This is really my passion. Nalaman kong passion ko ito ay noong may time na may sakit ako pero pumasok ako para magturo at habang nagtuturo ako ay naenergized ako! I always want to be with my students while sharing them things that they need to learn.
Tried her best – Gagawin ko ito sa loob at labas ng silid-aralan. Ibig sabihin, kahit mahirap na ay gagawin ko padin ang aking dapat na ginagawa. Isang halimbawa, may studyante akong gusto nang tumigil sa pag-aaral, pero ako talagang sobrang hinayang sa kanya. Kaya sinabi ko sa kanya ano nga bang mga consequence pag tumigil siya. Salamat sa Lord, nagpatuloy naman siya. Madami pa ito pero saka ko nalang ikwekwento sa inyo hehe.
Inspire- When was the last time you were inspired by someone to do whatever you are doing right now? At aminin man natin o hindi kadalasan ng nakaka inspire sa mga kabataan “noon” ay ang mga guro. Ngayon kasi nauso na ang mga “social media influencer” but that’s another topic for another time. Before, I just want to inspire my students but now I also want them to be challenged. Challenged their excuses and poverty mentality (if they have).
Others- They are my students. Pero ngayong pitong taon na ako sa pagtuturo at by God’s favor ay nagkakaroon ng posisyon, naisip ko na pwede din pala akong makainspire sa mga kapwa ko guro. Pero syempre marami pa akong bigas na sasaingin!
This photo served as my guide on how I will live my life! But I want to update this sooner or later. Update kita!
Noong una ay hindi pa talaga ako sanay pero habang tumatanda ka pala mas nagiging open kana sa mga ganung bagay, kumuha na nga din ako ng St. Peter plan eh. Meron kana ba? PM mo ko kung wala pa hahaha!
One of the things that I love doing during this season of Pandemic is watching movies or series in Netflix. And one of the series that I love and still watching, as of the moment is “How I Met Your Mother” and in Season 5: Episode 23, I was just reminded of one normal day in my life.
While walking going home, I saw a man who was carrying a lot of things. I think he was homeless and not in a good mental condition. He was dirty and talking a lot of things that I don’t understand. And if you will check all of the things that he was carrying, most of them are just old clothes, plastics or things, that in my own opinion, are not necessary for him to carry all along his walking journey.
Would you believe me if I will tell you that we, normal people, are just like that man? We are carrying a lot of things that are not necessary in our daily life. And we can call those things as “baggage”.
Going back to my story, while observing the man carrying his baggage. I just noticed that he looked so tired and exhausted carrying those baggages. In my mind, “Why does he needs to carry those things, if he doesn’t need it?” Of course, maybe you will answer me as “Really? The man is not in a good mental condition, how do you expect him to behave or to act accordingly?” But if I will ask you too, why we cannot let go some of our “baggage” easily?
For today, I will share some basic truths about baggages in our lives. Again, just a reminder, I am not a pro in this matter, but I just want to share some of my experiences and observation regarding “baggage”.
Unresolved baggages will affect our relationship with other people.
“No matter how great things are going, soon or later, it’s going to be ruined” – Ted
Baggages will make us paranoid or worried about trusting other people. I know someone who’s always thinking that other people are back fighting her, because her mother left them when she was still young. So for her, if her mother can left them, how will she be able to trust other people. There’s also a woman who decided not to marry because she was betrayed by his ex-boyfriend. See? There are people who are very true to us but because we have unhealed baggages, it is so hard for us to deal with other people.
Everyone has baggages.
“That’s when I realized everyone has baggage, including me.”- Ted
This was Ted’s line when he realized that it was not only the girl that he was dating during that time has baggage but also him who was left at the altar by his fiance. Well, though we were not left at the altar but some of us has exes’ issues, family issues, forgiveness issue or many other issues. That’s why I think if that will sink in our system, then I think, we will be more understanding and patient with dealing with other people.
Emotional baggages can be healed.
“Howdy, stranger. Can I give you a hand with that?” – Marshall
Yes! it can be healed. But of course, it will take P-R-O-C-E-S-S. Specially if it was really hurtful. It can be healed if you will, first, help yourself. If you will let other people help you. If you need professional help, go. And lastly, if you will let God help you and fix you. It will not be an easy journey but the result, for sure, is very rewarding for you and for other people.
Cast all your anxiety on him because he cares for you. 1 Peter 5:7
I think most of us expected that year 2020 would be a great year for most of us. Because 2020 signifies perfect vision so we thought that this would also be true with our own lives. There are couples who were excited for their dream wedding, there are students who are expecting that they would be able to march on their graduation day and there are also professionals who were looking forward to get their promotion this year and there is much more to come.
But here we are, stocked in our houses and doing things that can distract us from being depressed while waiting for the government to let us do what we normally do before. There are people who focused on their online business, baking habits, working from home or planting veggies or flowers.
And I do belong with the last category, which is the “gardening”. I grew up in a place where planting was never been a source of food or income. From grade 1 to grade 5, we were living in “Tabing riles”. A place where I don’t know if you can consider a house or a home. But in my 6th. Grade, my sister and I were transferred to Quezon province.
And there where I learned how to plant, how to take care of it and to let them bloom so that it can give you food. That was just the basic thing I know before about planting or gardening. But this time of pandemic helps me to know more about gardening. (but clearing things out ah, I am not a pro haha just sharing my personal observation and experience with the plants)
First life lesson:The size of the plant will depend on the container that it was planted. The plant will not meet its full maximum growth if it is still planted in a small container. In life, in order for us to grow, we must leave our “small container” or our “comfort zone”.
Second life lesson: Pruning. There was a time when my sister got excited harvesting leaves of alugbati. (Malabar nightshade) I got mad at her for doing that. But after 2 or 3 days the alugbati grow faster because of what she has done. Well, just like in life, there are times, we are experiencing “pruning” or there are things in our life that was being removed in order for us to grow faster. It can be a bad habit, wrong people or anything/anyone that’s hindering us to reach our full potential.
Third life lesson: Consistency. Just like what I told you a while ago, since I was young, I am already in love with gardening but I just can’t do it consistently before because I have a work. But now, I realized how important consistency in gardening. I need to wake up early in the morning to water them, checking them weekly if I need to cut some stem or to add some fertilizers. This time of my life, I realized that consistency is very sexy. I mean if we want a result, (in whatever aspects of our lives) we must be very consistent in doing things that we need to do. Not just when things are easy but most especially when we are about to give up. We need to remind ourselves why in the first place, we are doing what we are doing.
I hope I became a good steward of the time that you have given me reading this blog. I hope you learn something 🙂
Teacher hg 